ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΔΡ. ΤΣΟΥΚΑΛΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥΤα αυτοάνοσα νοσήματα είναι η πρώτη αιτία χρόνιων νοσημάτων στις σύγχρονες κοινωνίες. Ασθένειες που κάποτε ήταν σπάνιες, παρατηρούνται σήμερα σε 1 ανά 5 πολίτες σε Ευρώπη και Αμερική.
Έχουν προταθεί πολλοί μηχανισμοί και αίτια στην προσπάθεια να κατανοηθεί τι προκαλεί την αυτοανοσία:
• Γονιδιακή προδιάθεση (κληρονομικότητα)
• Βλάβες σε επίπεδο του DNA
• Ιοί και άλλοι μικροβιακοί παράγοντες
• Επιβάρυνση και έκθεση σε τοξικές ενώσεις
• Απορρύθμιση του ανοσοποιητικού συστήματος
• Έλλειψη βιταμίνης Β1
• Έλλειψη μαγνησίου
• Έλλειψη βιταμίνης Β12 και φυλλικού οξέως
• Έλλειψη βιταμίνης D
• Χαμηλά επίπεδα μαγνησίου, σεληνίου και ψευδαργύρου
• Δυσλειτουργία των ορμονικών μηχανισμών του στρες
• Η έγχυση με πρωτεΐνες διαφορετικών οργάνων χρησιμοποιείται ως μέσο πρόκλησης αυτοανοσίας σε πειραματικά μοντέλα.)
• Στρες
• Διατροφικές συνήθειες
• Αλλεργίες
Όλοι οι παραπάνω παράγοντες έχουν συνδεθεί, μέσα από μελέτες, με την εκδήλωση αυτοανοσίας.
Όμως, εδώ και αρκετά χρόνια, υπάρχει ένας βασικός μηχανισμός πίσω από τα αυτοάνοσα νοσήματα, που μπορεί να συνθέσει τα παραπάνω σε μια συνολική απάντηση.
Ο βασικός μηχανισμός πίσω από την εμφάνιση των αυτοάνοσων νοσημάτων, είναι η απώλεια της βιοχημικής ισορροπίας σε κυτταρικό επίπεδο.
Η αλλοίωση των κυττάρων ενός οργανισμού, εμποδίζει το ανοσοποιητικό σύστημα να τα αναγνωρίσει ως δικά του. Τα συγκεκριμένα κύτταρα ανιχνεύονται ως ξένα και ο οργανισμός ξεκινάει διαδικασίες απομόνωσης και καταστροφής τους.
Κάθε κύτταρο μας, παρουσιάζει στην εξωτερική πλευρά της μεμβράνης που το περικλείει πρωτεΐνες, που καθορίζουν την ταυτότητα του. Αλλαγές στην βιοχημική σύσταση του κυττάρου, μπορούν να διαφοροποιήσουν αυτή την ταυτότητα.
• Γονιδιακή προδιάθεση (κληρονομικότητα)
• Βλάβες σε επίπεδο του DNA
• Ιοί και άλλοι μικροβιακοί παράγοντες
• Επιβάρυνση και έκθεση σε τοξικές ενώσεις
• Απορρύθμιση του ανοσοποιητικού συστήματος
• Έλλειψη βιταμίνης Β1
• Έλλειψη μαγνησίου
• Έλλειψη βιταμίνης Β12 και φυλλικού οξέως
• Έλλειψη βιταμίνης D
• Χαμηλά επίπεδα μαγνησίου, σεληνίου και ψευδαργύρου
• Δυσλειτουργία των ορμονικών μηχανισμών του στρες
• Η έγχυση με πρωτεΐνες διαφορετικών οργάνων χρησιμοποιείται ως μέσο πρόκλησης αυτοανοσίας σε πειραματικά μοντέλα.)
• Στρες
• Διατροφικές συνήθειες
• Αλλεργίες
Όλοι οι παραπάνω παράγοντες έχουν συνδεθεί, μέσα από μελέτες, με την εκδήλωση αυτοανοσίας.
Όμως, εδώ και αρκετά χρόνια, υπάρχει ένας βασικός μηχανισμός πίσω από τα αυτοάνοσα νοσήματα, που μπορεί να συνθέσει τα παραπάνω σε μια συνολική απάντηση.
Ο βασικός μηχανισμός πίσω από την εμφάνιση των αυτοάνοσων νοσημάτων, είναι η απώλεια της βιοχημικής ισορροπίας σε κυτταρικό επίπεδο.
Η αλλοίωση των κυττάρων ενός οργανισμού, εμποδίζει το ανοσοποιητικό σύστημα να τα αναγνωρίσει ως δικά του. Τα συγκεκριμένα κύτταρα ανιχνεύονται ως ξένα και ο οργανισμός ξεκινάει διαδικασίες απομόνωσης και καταστροφής τους.
Κάθε κύτταρο μας, παρουσιάζει στην εξωτερική πλευρά της μεμβράνης που το περικλείει πρωτεΐνες, που καθορίζουν την ταυτότητα του. Αλλαγές στην βιοχημική σύσταση του κυττάρου, μπορούν να διαφοροποιήσουν αυτή την ταυτότητα.
Τα κύρια αίτια για την αυξημένη επίπτωση των αυτοάνοσων ασθενειών στις σύγχρονες κοινωνίες είναι:
-Η έλλειψη μικροθρεπτικών συστατικών
-Η επιβάρυνση με ξένες προς τη ζωή ενώσεις (τοξίνες, βαρέα μέταλλα, συνθετικές χημικές ενώσεις)
-Η αλληλεπίδραση μικροοργανισμών
Αυτοί οι 3 παράγοντες είναι ο βασικός λόγος που αλλάζει η σύσταση και η δομή των κυττάρων και οδηγούν στην εκδήλωση αυτοανοσίας. Τα κύτταρα δεν είναι πλέον αναγνωρίσιμα από το ανοσοποιητικό σύστημα και γίνονται αντιληπτά ως ξένα, εχθρικά κύτταρα. Αντισώματα, λευκά αιμοσφαίρια και άλλοι μηχανισμοί ενεργοποιούνται, ώστε να καταστραφεί ο “εχθρός” και το αποτέλεσμα είναι ένα νόσημα που εκδηλώνεται στο όργανο που πρώτο εμφάνισε μια σημαντική απόκλιση από το φυσιολογικό.
-Η έλλειψη μικροθρεπτικών συστατικών
-Η επιβάρυνση με ξένες προς τη ζωή ενώσεις (τοξίνες, βαρέα μέταλλα, συνθετικές χημικές ενώσεις)
-Η αλληλεπίδραση μικροοργανισμών
Αυτοί οι 3 παράγοντες είναι ο βασικός λόγος που αλλάζει η σύσταση και η δομή των κυττάρων και οδηγούν στην εκδήλωση αυτοανοσίας. Τα κύτταρα δεν είναι πλέον αναγνωρίσιμα από το ανοσοποιητικό σύστημα και γίνονται αντιληπτά ως ξένα, εχθρικά κύτταρα. Αντισώματα, λευκά αιμοσφαίρια και άλλοι μηχανισμοί ενεργοποιούνται, ώστε να καταστραφεί ο “εχθρός” και το αποτέλεσμα είναι ένα νόσημα που εκδηλώνεται στο όργανο που πρώτο εμφάνισε μια σημαντική απόκλιση από το φυσιολογικό.
Η καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος μπορεί πρόσκαιρα να μειώσει τα συμπτώματα, δεν απευθύνεται όμως στην πραγματική αιτία του προβλήματος, γι αυτό όλες οι ανοσοκατασταλτικές θεραπείες έχουν περιορισμένη αποτελεσματικότητα σε βάθος χρόνου.
Μια πιο αποτελεσματική προσέγγιση, θα απαιτούσε παράλληλα με την όποια ανοσοκατασταλτική αγωγή που μπορεί να βοηθήσει στον έλεγχο των συμπτωμάτων, να γίνουν ενέργειες προς την αποκατάσταση της φυσιολογικής σύστασης των κυττάρων.
Νέα στοιχεία επιβεβαιώνουν το γεγονός, ότι για να επιτευχθεί μια ουσιαστική βελτίωση της υγείας και της ποιότητας ζωής, πρέπει ο κάθε ασθενής να αντιμετωπιστεί ως μια μοναδική περίπτωση, να αποκατασταθούν οι μεταβολικές διαταραχές και οι ελλείψεις του οργανισμού σε βασικά θρεπτικά στοιχεία, που οδήγησαν στην εκδήλωση νόσου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου