ΥΓΕΙΑ | Γιατί Νοσεί ο Θυρεοειδής

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΔΡ. ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΣΟΥΚΑΛΑ


Ο θυρεοειδής αδένας προσπαθεί να ρυθμίσει τον μεταβολισμό και κυρίως την ταχύτητα που γίνονται οι μεταβολικές διεργασίες. 


Aλληλεπιδρά μέσω νευρικών και ορμονικών οδών με τον φλοιό του εγκεφάλου, ενώ επηρεάζει και επηρεάζεται από τις ορμόνες του στρες, την αδρεναλίνη και την κορτιζόλη.
Ο συγκεκριμένος αδένας είναι ευάλωτος και η λειτουργία του αλλάζει άμεσα υπό συνθήκες στρες. Χρόνια συναισθηματικά, μεταβολικά ή άλλα είδη στρες, μπορεί να έχουν αρνητική επίδραση στη λειτουργία του
.

Η νόσος εκδηλώνεται συνήθως μέσα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο μεταβολικών διαταραχών, που είναι και τα πραγματικά αίτια ανάπτυξης της.


Τοξίνες και βαρέα μέταλλα, τα χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D και σεληνίου, η έλλειψη ιωδίου αλλά και η επιβάρυνση του οργανισμού με βρώμιο και χλώριο εμποδίζουν τη φυσιολογική παραγωγή Τ3 και Τ4.


Το βρώμιο για παράδειγμα, όπως και το χλώριο, ανήκει στην ίδια οικογένεια μεταλλικών στοιχείων (αλογόνα) με το ιώδιο και χρησιμοποιείται ευρέως στην παρασκευή αρτοποιημάτων. Το βρώμιο καταλαμβάνει τους υποδοχείς που θα έπρεπε να συνδεθούν με το ιώδιο και μειώνει τα επίπεδα διαθέσιμου ιωδίου στον θυρεοειδή. Αυξημένα επίπεδα βρωμίου και αντίστοιχα χαμηλά επίπεδα ιωδίου έχουν βρεθεί σε ασθενείς που πάσχουν από βρογχοκήλη.


Γνωρίζουμε επίσης ότι αυξημένα επίπεδα ινσουλίνης αλλά και χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D συμβάλουν στην εμφάνιση υποθυρεοειδισμού και αυτοάνοσου θυρεοειδίτιδας.



Τρόποι αντιμετώπισης
Οι ενέργειες που μπορούν να εφαρμοστούν για την αντιμετώπιση προβλημάτων του θυρεοειδούς και την αποκατάσταση της φυσιολογικής λειτουργίας του οργανισμού είναι:


• Η διατήρηση ιδανικών επιπέδων βιταμίνης D. Η βιταμίνη D αυξάνει την απόδοση των χημικών αντιδράσεων σε όλα τα κύτταρα και βελτιώνει την έκφραση των γονιδίων.


• Η διατήρηση φυσιολογικού βάρους με χαμηλά επίπεδα ινσουλίνης. Η αυξημένη ινσουλίνη αποσταθεροποιεί όλο το ορμονικό σύστημα και εμποδίζει την μετατροπή της Τ4 σε ενεργό Τ3. Η λύση της αντίστασης της ινσουλίνης συνδέεται με βελτίωση της θυρεοειδικής λειτουργίας.


• Η λήψη απαραίτητων μικροθρεπτικών συστατικών. Το ιώδιο, το σελήνιο και το μαγνήσιο είναι στοιχεία ζωτικής σημασίας για την ομαλή λειτουργία του θυρεοειδούς, ενώ το χρώμιο, η γλουταμίνη, η κανέλα και το άλφα λιποϊκό οξύ βοηθούν στην μείωση της αντίστασης της ινσουλίνης.


• Η αποφυγή κατανάλωσης επεξεργασμένων τροφίμων και ιδιαίτερα αρτοποιήματων που περιέχουν βρώμιο.


• Ο εντοπισμός και διαχείριση του μεταβολικού στρες. Ανενεργά μεταβολικά μονοπάτια οδηγούν σε μείωση της παραγωγής ενέργειας και σε στρες που οφείλεται σε μεταβολικούς λόγους. 

Ο θυρεοειδής πιέζεται ιδιαίτερα υπό τέτοιες συνθήκες και η δυνατότητα του οργανισμού να αποκαταστήσει την φυσιολογική λειτουργία είναι σχεδόν αδύνατη αν δεν επανέλθει η βιοχημική ισορροπία.


• Η άσκηση, που μειώνει τα επίπεδα αδρεναλίνης, σπάει την αντίσταση στην ινσουλίνη και βοηθά στον έλεγχο του σωματικού βάρους.


• Η κατανάλωση άφθονου νερού. Η αφυδάτωση, ακόμη και σε μικρό βαθμό, μπορεί να μειώσει τη λειτουργία του μεταβολισμού κατά 40%.       

 
• Η μείωση του συναισθηματικού στρες.

Νέα στοιχεία επιβεβαιώνουν το γεγονός, ότι για να επιτευχθεί μια ουσιαστική βελτίωση της υγείας και της ποιότητας ζωής, πρέπει ο κάθε ασθενής να αντιμετωπιστεί ως μια μοναδική περίπτωση, να αποκατασταθούν οι μεταβολικές διαταραχές και οι ελλείψεις του οργανισμού σε βασικά θρεπτικά στοιχεία, που οδήγησαν στην εκδήλωση νόσου.